Comic Strip Conversations
Οι εικονογραφημένες ιστορίες (Comic Strip Conversations), είναι μια τεχνική της Carol Gray που αποσκοπεί στην ανάπτυξη της κοινωνικής κατανόησης ατόμων με ΔΑΦ. Η μέθοδος αυτή εντοπίζει τι κάνουν, τι λένε και τι μπορεί να σκέφτονται οι άνθρωποι σε μια συγκεκριμένη κατάσταση. Προκειμένου να γίνει μια οπτική αναπαράσταση της κατάστασης αυτής χρησιμοποιούνται σύμβολα, γραμμικές φιγούρες και χρώματα.
Τα σύμβολα που χρησιμοποιούνται προκειμένου να αναπαραστήσουν τις βασικές πτυχές μια συζήτησης είναι τα εξής: μιλάω, ακούω, μιλάω σιγά, μιλάω δυνατά, διακόπτω καθώς και το σύμβολο για τις σκέψεις. Αφού το άτομο διδαχθεί σταδιακά τα παραπάνω σύμβολα, μπορεί να δημιουργηθεί ένα προσωπικό λεξικό (με επιπλέον σύμβολα), προσαρμοσμένο στις προσωπικές του εμπειρίες.
Τα σύμβολα που χρησιμοποιούνται προκειμένου να αναπαραστήσουν τις βασικές πτυχές μια συζήτησης είναι τα εξής: μιλάω, ακούω, μιλάω σιγά, μιλάω δυνατά, διακόπτω καθώς και το σύμβολο για τις σκέψεις. Αφού το άτομο διδαχθεί σταδιακά τα παραπάνω σύμβολα, μπορεί να δημιουργηθεί ένα προσωπικό λεξικό (με επιπλέον σύμβολα), προσαρμοσμένο στις προσωπικές του εμπειρίες.
Ο θεραπευτής/γονιός μαζί με το παιδί, ζωγραφίζουν την κατάσταση καθώς μιλάνε σε χαρτί ή στον πίνακα. Σκοπός του θεραπευτή/γονιού, είναι να μαζέψει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για την κατάσταση και για τον λόγο αυτό καθοδηγεί το παιδί με συγκεκριμένες ερωτήσεις:
- Που βρίσκεσαι;
- Ποιος βρίσκεται μαζί σου;
- Τι κάνεις;
- Τι συνέβη; Τι έκαναν οι άλλοι;
- Τι είπες;
- Τι είπαν οι άλλοι;
- Τι σκεφτόσουν όταν μίλησες;
- Τι σκεφτόταν οι άλλοι όταν σε άκουσαν ή όταν σε είδαν να το κάνεις αυτό;
Μετά τη συλλογή των πληροφοριών ο θεραπευτής μαζί με το παιδί αναζητάνε εναλλακτικές λύσεις και συζητάνε τι αποτέλεσμα θα είχε αποφέρει η κάθε μια από αυτές.
Εκτός από την χρήση συμβόλων, οι εικονογραφημένες ιστορίες χρησιμοποιούν και χρώματα τα οποία αναπαριστούν ένα εύρος από συναισθήματα και ιδέες. Αρχικά εισάγονται τα χρώματα που αναπαριστούν τα απλά συναισθήματα, όπως για παράδειγμα το πράσινο το οποίο αναπαριστά το συναίσθημα της χαράς, το κόκκινο είναι για τον θυμό, το μπλε για την λύπη, το κίτρινο για τον φόβο. Στην συνέχεια εισάγονται χρώματα που αναπαριστούν πιο περίπλοκα συναισθήματα.
Μέσω των εικονογραφημένων ιστοριών, γίνονται πιο ξεκάθαρες οι πιο αφηρημένες πτυχές της κοινωνικής επικοινωνίας, όπως για παράδειγμα η πρόθεση και το συναίσθημα. Από την άλλη πλευρά γίνεται πιο κατανοητό πως το ίδιο το άτομο με ΔΑΦ έχει βιώσει και αντιληφθεί την κατάσταση.